16 juni, van de ene woestijn naar de andere!

We gingen eigenlijk wat te laat weg dachten we, om half tien. We moeten bijna 500 km rijden en willen toch nog wel wat zien vandaag ook, maar we hebben de hele dag dus moet geen probleem zijn.

Het was een prachtig resort maar in resorts zit er meestal geen ontbijt bij, we hebben nog een banaan allebei en daar doen we het even mee, onderweg komen we wel iets tegen waar we een ontbijtje gaan halen.

In het Anzo Borrego park waar we zitten staan heel veel beelden waar we gisteren ook langsgereden zijn maar nog geen foto’s van hebben dus dat willen we vandaag zeker doen en nu maar hopen dat we er langs komen, gelukkig is dat zo en ik maak een paar foto’s van paarden en steenbokken.

Dit is het grootste State park van California dus het duurt even voordat we eruit zijn, het wordt vandaag ook veel snelweg rijden, de Interstate 8. Omdat deze helemaal in het zuiden van California en Arizona ligt zal die niet echt druk zijn. Hij loopt ook een heel stuk langs de Mexicaanse grens.

Even voor 11 uur komen we langs Brawley, daar gaat de highway naar beneden, richting interstate. We zien dat daar een Walmart is en daar is meestal ook wel een subway, het is nu echt tijd om een ontbijtje te halen dus stoppen we daar maar even. De Walmart is al helemaal in Mexicaanse kleurtjes, wel leuk gedaan.

Als we geen ontbijt in een hotel of motel hebben gehad halen we bij de Subway meestal een flatbread met ei en kaas, dit kan tot 11 uur, meestal doen ze daar niet zo moeilijk over als het over elf uur is maar deze medewerker begon wel te twijfelen, het was klokslag 11 uur dus wat is het probleem? Pfft. Nou we kregen het dan toch maar mee.

We tuffen weer een stuk verder en willen eigenlijk wel even stoppen bij een restarea, daar is het hier niet druk mee bezaaid maar over een mijl of 5 zou er een komen, het landschap veranderd ook in woestijn en zand. Wat apart is dat de restarea midden op de snelweg zit, dus ipv er rechts af te moeten, moeten we nu links aanhouden en zitten in het midden van de snelweg, dat viel nog niet mee want vlak voor Yuma wordt het aardig druk. Wel heel apart om midden in sanddunes te zitten hier op de snelweg.

Ook het weer invoegen valt niet mee, je komt met een slakkengang aanrijden en moet dan tussenvoegen waar het verkeer met 120 km voorbij raast, altijd wel weer een uitdaging.

Het is gelukt dus we kunnen weer verder, we rijden nog zo’n 100 km voordat we Yuma bereikt hebben, het is nu wel wat drukker op de snelweg, ik denk dat het allemaal vrachtverkeer is voor Yuma.

In Yuma willen we de oude gevangenis  bezoeken, wat tegenwoordig een museum is maar ook de gevangenis staat er nog. Het is een bekende en beruchte gevangenis doordat hier heel veel gevangenen overleden door longontsteking. Er zitten nl. geen ramen in en het kan hier heel erg hard waaien, plus dat in de winter het hier ook redelijk koud kan zijn, overdag temperaturen van rond de 7 graden en ’s nachts kan het licht vriezen.
In de zomer zijn het temperaturen die een mens toch niet kan overleven, vandaag was het al over de 40 graden, kan me voorstellen hoe het in augustus moet zijn.
Uiteraard zaten de gedetineerden hier niet voor de lol maar was echt onmenselijk.

De cellen zien er zeer armoedig en klein uit, er is natuurlijk ook nog een isoleercel en dan de cel in de openlucht, niet te vatten eigenlijk. Hier houd je het geen 10 minuten vol.

De luchtplaats en de uitkijkpost van de bewakers zijn ook nog in originele staat.

Je hebt nu wel een mooi en kleurig uitzicht over Mexico maar dat was in die tijd vast niet zo.
Het is allemaal erg indrukwekkend.

We moeten nog 200 km dus rijden maar weer braaf verder, niet veel later komt natuurlijk de border patrol, dat ging makkelijk. We werden niet eens wat gevraagd, er werd alleen een hond om en onder onze auto gestuurd om wat te snuffelen en mochten na 30 seconde weer doorrijden. Dat hebben we wel eens anders meegemaakt, dat de hele auto doorzocht werd op illegale praktijken en misschien wel illegale Mexicanen.

Na zo’n 3 kwartier zien we een bruin bord en die zijn altijd leuk, tenminste dat kan. Het geeft altijd bezienswaardigheden en parken aan, Painted Rock Petroglyph Site, we zijn niet zo van de petroglyfen (lijken allemaal op elkaar en hebben er al eens wat van gezien) maar gaan toch maar even kijken voor de break. We zien dat het nog 11 mijl rijden is, en natuurlijk weer 11 mijl terug. Nou ja we doen het toch maar, als het niks is hebben we zo’n 30 km extra gemaakt maar de benzine is hier gelukkig goedkoop.

Als we daar aankomen, zien we dat er ook een hele grote camping bij maar er is helemaal niemand. Geen wonder eigenlijk met die hitte, hier wil je echt niet in je tentje staan. We lopen naar de rots en zien inderdaad tekeningen en tekens op de rotsen staan.

Ook uiteraard een bord met waarschuwing voor ratelslangen maar het is zo heet dat die beesten overdag echt niet tevoorschijn komen als ze niet levend gekookt willen worden.

We lopen hooguit 10 minuten rond, maken wat foto’s en hier beginnen de cactussen al aardig hoog te worden, het was nog een hele kunst om een foto te maken van de bloemen bovenin de cactus uit de losse hand, die dingen zijn toch wel zo’n 4 meter hoog.

We rijden de 11 mijl weer terug naar de snelweg en komen onderweg veel groen tegen, geen idee wat het is  maar zal wel voor de koeien zijn, denk dat er een soort hooi van wordt gemaakt waar we later ook hele stapels van zien liggen.

Ook staan er duizenden en duizenden koeien, wel ver weg van de weg en jammer genoeg mag je niet dichterbij komen, dus dan maar een foto van de weg. Zie wel dat er allemaal fans draaien om het toch wat aangenamer te maken door de hitte.

Zonnepanelen hebben ze hier ook genoeg, onwijs wat een hoeveelheid, over wel 10 km. Staan ze hier achter elkaar, geen gek idee als je bedenkt hoeveel zon hier schijnt per dag.

Rond 17.00 uur arriveren we hier in Ajo bij de cabins die we twee nachten gehuurd hebben en gaan vanavond natuurlijk bij een Mexicaan eten, dat moet ook wel als je vlakbij Mexico zit.

Morgen hebben we de hele dag voor het Organ Pipe Cactus NM, een park met een speciaal soort cactussen die alleen hier groeien, dat zal vast wel weer erg mooi worden.